Yakında sınav maratonu başlıyor. Zaten okulların açılmasıyla birlikte öğrenciler de dershanelere taşınmaya başladı bile? Hayatın her anı, her alanı adeta mayın tarlası gibi sınavlarla örülmüş. Hedeflenen bir yere gelebilmek için bir değil birkaç sınav atlatmak gerek. Soluk almaya fırsat yok! Çok küçük yaşlarda başlayan bu acımasız rekabet koşullarıyla anne-baba ve öğretmenlerin idealleri ve egoları doğrultusunda şekillenen bir sürü çocuk.
KPSS, özel sektör sınavları, alan sınavları vb. bir sürü sınav insan hayatını işgal etmekte. Bir kişinin sınav listesi o insanın ne yapmak istediğine bağlı olarak uzayıp gitmekte. Ülkemizdeki yetersiz okul, personel, bütçe ve istihdam alanı gibi nedenlerden dolayı sınav kontenjanları olabildiğince sınırlı. Buna karşın sınavlara başvuru sayısı nüfusla orantılı olarak kontenjanların çok üstünde gerçekleşmekte.
Haliyle kurumlar; başarı, güven, bilgi, beceri, deneyim ve istikrar için müracaat eden adaylar arasından en iyileri seçip almak istemekte. Böylelikle bütün adayların en büyük korkusu elenmek, yani başaramamak olmakta. Sınavlar cehennemine dönüşen ülkemizde sınavkolikler ve sınavzedeler oluşmaya başladı.
Tabii olarak her anne-baba, çocuğu için gerek okul bazında gerekse iş ve kariyer bazında en iyisini ister. Çocuklardan beklentiler yükseldikçe ailenin heyecanı ve müdahalesi artabilir. Bu da çocuklara gerginlik ve stres şeklinde yansır. O yüzden ebeveynler çocuklarını değerlendirirken mükemmelci olmamalı her zaman onlardan birinci olmalarını beklememeli.
Anne-babalar çocuklarına ne aşırı katı ne de aşırı yumuşak bir tutum takınmamalı. Tatlı sert diyebileceğimiz, yani çocuğun derslerini aksatmadan oyununu oynayabilmesini, gezmesini ve eğlenmesini de içine alan planlı ve programlı bir yaklaşım içinde olmalıdır. Adayın başarılı olup olmaması bu etmenlere sıkı sıkıya bağlıdır.
