Şapşik beni zorluyor, “Hadi, çiz beni!” diye
Şapşik öyle bir karakter ki, seni yalnızca işi düştüğünde hatırlar. Bir gün arar, “Babacım, abicim” der, işi görülene kadar tatlı diller döker. Ama işi bitince? Senden eser kalmaz onun dünyasında. Ne arar, ne sorar, ne de bir teşekkür eder. Peki sen onu ararsan ne olur? Telefona asla bakmaz. Ancak bir gün yine dara düşer, mecbur kalır, yeniden “Babacım” diyerek ortaya çıkar.