Selami Öztürk; gözümü açtığımdan beri,
Mustafa Sarıgül; nereden aday olursa olsun büyük sıkıntı,
Kadir Topbaş; adeta kendi muhallebicisinden eski,
Melih Gökçek; sanki Kurtuluş Savaşı’ndan beri orada
Meral Akşener; MHP’de başka kadın yok mu diye düşündürüyor,
Deniz Baykal; biraz daha otursaydı CHP kapanacaktı,
Mehmet Sevigen; tanıdığım en sevimsiz politikacıydı, Şükür artık yok,
Önder Sav; Allahtan gitti,
Demirel; Güniz sokağa ağlayarak çekildi,
Rahmetli Ecevit; ne durumda çekilmek zorunda kaldı, hepimiz biliyoruz,
Abdülkadir Aksu; onlarca hükümet değişti, O hep bir pozisyonlarda,
Bülent Arınç; yol arkadaşlığı olsa çoktan çekilirdi kenarına,
Recep Tayyip Erdoğan; iktidara geldiği dönem doğan çocuklar şimdi 11 yaşında,
İlk iktidarı dönemine 11 yaşında denk gelenlerin ise şimdi hepsi sıkı müslüman,
Devlet bey; rahmetli Türkeş’ten beri,
1969 doğumluyum 44 yıllk yaşama sığan Demirel, Ecevit, Özal ve Erdoğan,
Yani ortalama (fazlası var da) 11 yıla 1 lider,
Ne metal yorgunluğu, ne ruhsal çöküntü, ne doymuşluk koltuğa bir kez oturanı kaldıramıyor,
Orta Doğu’nun kaderi böyle, Ya babadan oğula ya da dön dolaş hep aynı adamlar,
Kabalıklarıyla, hırçınlıklarıyla, “ben yaptım oldu” tavırlarıyla, rakiplerini dümdüz etmeleriyle,
Birinin dediği gibi “Bedeninden bir canlı çıkarabilen ve gözünün içine kalemle boya sürebilen bir yaratık her şeye kadirdir”,
Girsin kadınlar artık politikaya, Çıksınlar meydanlara, Hem diğer kadınların sözcüsü olmak için, Hem de politikada kadınların temsilini artırmak değil, sağlamak için…
