Zamanı gelince birçok sanatçımız bu dünyadan göç ediyor. Maalesef de çoğu sefalet ve sıkıntı içinde per perişan bir vaziyette ölüyor? Ölen bu kişilerin ardından da çeşitli yorumlar yapılıyor. Yok, ?Devlet neden bakmazmış', ? insanlar hainmiş', ?kadir kıymet bilinmiyormuş' ? vs?
***
İyi güzel de acaba bu eleştirilerin ne kadarı doğru. Aslına ve gerçeğine inerseniz hepsi de yanlış? Şöyle ki? Bu rahmetli sanatçılar, sağlıklı ve meşhur oldukları günlerinde çok iyi para kazanıyorlar, yazlık-kışlık ev, araba alıyor, bolca para harcıyor, hatta çoğu da harcayacak başka yer bulamayınca kumarda tonlarca para kaybediyordu?
***
Eeee zamanı durduramıyorsunuz? Bu kişiler ?Bir gün gelecek, yahu seneler sonra yaşlanacağım, bana kimse de iş vermeyecek, kimse yüzüme bile bakmayacak, hatta adımı bile hatırlamayacak' deyip de bir miktar parasını bankaya yatırmayı düşünmedi bile. Etrafındaki yalakalarla, otlakçılarla vur patlasın çal oynasın misali günlerini gün ettiler? Vakta ki yaşlandılar?
***
Ve de hastalandılar? Ellerinde, avuçlarında hiçbir şey yok. Kafalarını sokacak bir ev de yok. Bakacak bir kimse ise ise hiç yok? İsimlerini bir vasıta basına aksettirebilenler yardımı kapabiliyor, ama aksettiremeyenler bir köşede hayatlarını sonlandırıyor? Cenazelerini kaldıracak insan dahi bulamıyorlar?
***
Son örnek ünlü tiyatro sanatçısı 75 yaşındaki Tomris Oğuzalp? Bakın ne diyor Tomris Hanım: ?Düşünmedim bugünleri. Ama şimdiki aklım olsa, daha tutumlu yaşardım. Düşünmedim bugünleri.' Komşuları anlatıyor: Kendisi yemek yapmayı bilmeyen ama güzel yemeye meraklı, evine 'otel gibi' girip çıkan, güzel giyinen, güzel yaşayan bir kadınmış?
***
İyi giyinmeyi, yemeyi, gezmeyi sever, kıyafetlerini Beymen'den, Vakko'dan alırmış. Ve de zor beğenirmiş. ?Peynir getiririz, yemez. Dört sene o çöpe döktü, ben taşıdım' diyor vefakar bir komşusu? Bu kadar gururlu bir kadının kameraların önünde ?Ayağımı yorganıma göre uzatmayı bilemedim' diyecek hale gelmesi tabii ki içimizi parçalıyor, üzülüyor insan.
***
Sanatçıların, daha doğrusu her insanın yaşlanınca en büyük derdi yalnızlıktır. Hele de paran pulun yoksa tam manasıyla terk edilmişindir. Çoluk çocuğun olsa da. (İstisnalar hariç tabii). Eeee Allah insana akıl vermiş sonra iş, güç, nimet vermiş. Sen başta aklını, sonra da varını yoğunu kaybedersen son günlerinde sana kimse üzülmez ve de acımaz kardeşim? Ne demişler? ?Kendi düşen ağlamaz'? Çok doğru bir söz? Şimdinin sanatçı geçinen, har vurup harman savuran sanatçılarına inşallah örnek olur. Ama nerdeee?
