Ne yakık ki öfke toplumu haline geldik. Adeta patlamaya hazır bomba gibiyiz. Toplumda meydana gelen olaylara şöyle bir bakın, sebeplerini şöyle bir irdeleyin. Ceviz kabuğunu doldurmayacak nedenler? Aile içinde içinde öfke? İş yerinde öfke? Sokakta öfke? Trafikte öfke? Spor müsabakalarında öfke?
İnsanın yaratılışında bulunan duygular, arzular, zaaflar iyi tanınıp kontrol edilirse faydalı hale gelir. Öfke böyledir. Öfke, bazı şeylere, düşmanlara karşı koymamızı sağlar. Ne yazık ki, spor karşılaşmaları artık dostluk değil, düşmanlık yaratıyor.
Hele de futbol, artık düşman kamplar yaratmanın adı oluyor. Futbolun yarattığı düşmanlık korku verici boyutlara ulaştı. Taraftarlar fanatikleşmiş. Sahalar düşmana kapalı kaleler gibi. Rakip takım taraftarları gelemiyor, kendi takımlarının maçlarını seyredemiyor.
Sahalar, rakip takımın oyuncuları için cehenneme dönmüş. Küfürler, kafalarına atılan her şey. Tehditler, otobüslere saldırılar. Ne oluyor? Kent devletleri dönemine mi dönülmüş?
Kentler birbirine mi saldırıyor? Bu spor mu? Futbol bu düşmanlığın aracı mı oluyor? Yoksa şiddet futbol yoluyla meşru mu kılınıyor? Aslında artık şiddet toplumu olduk. Futbol bu durumun meşru kılınan bir aracı.
Meclis toplantılarının hali ortada? Bakanlar vatandaşa tepeden bakıyor. Eski bir bakan, VIP salonunda milletvekilini yumrukluyor. Hasta yakınları doktorları vuruyor, dövüyor. Öğrenci öğretmenini dövüyor. 15 yaşındaki kız, çocuk kavgasında komşularını bıçaklayarak öldürüyor. Her gün denecek sıklıkla görülen; bir eski koca, ayrılmış karısını öldürüyor.
Neredeyse öldürülenin suçlanacağı bir ortam yaratılıyor. Şiddet toplumu olmaktan kurtulabilir miyiz? Düşünmeye değer. Ama şimdilik şiddet yolunda azimle yürüyoruz! . Tabii yasalardaki boşluklar ve cezaların da yetersiz ve dengesiz dağılımı şiddeti basit hale getiriyor.
Her şeyin anahtarı sabırdır. Civciv, yumurtalar kuluçkaya yatırılarak elde edilir, kırılarak değil. Öyleyse acele edip öfkelenmemelidir. Öfkenin nedenlerine şöyle bir değinirsek; öncelikle kimse kimseyi dinlemiyor.
Örneğin aile içinde çoğu anne, çocuğunu, "Üfff zaten aksama kadar temizlik yaptım bi de senle uğraşamam git başımdan" deyip sallıyor. Yani herkes sıkıntısını içine atıyor. Ve de sonunda doluyor. Sonra da en ufak basit bir şeyde hemen parlıyor.
Yorumunuz onaylanmak üzere yöneticiye iletilmiştir.×
Dikkat! Suç teşkil edecek, yasadışı, tehditkar, rahatsız edici, hakaret ve küfür içeren, aşağılayıcı, küçük düşürücü, kaba, müstehcen, ahlaka aykırı, kişilik haklarına zarar verici ya da benzeri niteliklerde içeriklerden doğan her türlü mali, hukuki, cezai, idari sorumluluk içeriği gönderen Üye/Üyeler’e aittir.
