Nerede o eski bayramlar sözü artık dillerde bir gülümsemeye dönüştü. Evet, gerçekten yok artık o eski bayramlar. İnsan çocukluğunda yaşadığı bayram hazzını düşününce bugününden zevk almaz oldu. Hep bir hasret ve iç çekmelerle anar oldu yaşadığı günleri. Neden böyle oldu ki? Yaşanan ekonomik şartlardan mı, yoksa çocukluğa duyulan özlem mi veya bir türlü alamadığı ruhsal doyum mu… Doyumsuzluk mu? Belki de insanlığın süratle bir egoizme doğru gitmesidir.
Herkes aynı şeyi söyleyip duruyor, ‘hani o eski bayramlar’ diye, ama kendisine dönüp bir baksa kendi ne yapıyor o eski günleri yaşatmak için o ayrı bir konu.Tabii ki yaşadığımız zaman, iş hayatı, stresler derken insan birazcık nefes alabilmek için bayram tatilini de fırsat bilip tatil yapmak, dinlenmek, gezmek istiyor, belki çekirdek ailesiyle, belki arkadaşlarıyla. Büyüklerini de telefonla aramak yetiyor, keza yakınlarını da.
Tanıdığım herkesin mutlaka eski bayramlarla ilgili anısı vardır. Çocukluğundaki el öpme merasimlerinden, verilen kolalı mendillerden, harçlıklardan dem vurur, yediği o lokumlardan, bayram tatlılarından, annesinin ev baklavalarından bahseder veya bayram öncesi kendisine alınan bayram kıyafetlerinin, ayakkabılarının günlerce başucunda durduğundan bahseder. Artık bayramlarda değil her gün alınıyor ve dolaplara sığmıyor kıyafetler. Yeni kıyafetin önemi mi kaldı. Ve eskiden nesnel varlıklarımız bugünkü gibi çok değildi. Ama yine de insanlar mutlu olmayı biliyorlardı.
Keza ben de öyle. Ortak noktalarımız çocukluğumuzdaki geçirdiğimiz bayramlar. Şimdi hangileri var. Herkes bir yerlerde birbirlerine bayram kutlamaları için SMS’ ler atıyor ve bitiyor. Akıllı telefonlarla görüntülü konuşuyorlar.
Eskiden bayramlar yoğun bir heyecan dalgası ve büyük bir beklentiydi biliyorum. Günler öncesinden evler temizlenir, tatlılar yapılır ve bayramın ilk günü sabahtan itibaren çocuklarının, yakınlarının ya da komşularının ziyareti beklenirdi.
Eski bayramlarda çocuklara demir para harçlık verilirdi. Şimdi demir para harçlık yerine geçer mi yoksa önemsiz mi kalır. Şöyle 20-30 tane 1TL verirseniz belki… Eski bayramlarda gazete bile çıkmazdı, bütün yazarların ortak yazdığı bir bayram gazetesi vardı. Sonraları normal olarak gazeteler çıkmaya başladı.
Değişimi bayramlarda değil kendimizde aramalıyız . Manevi değerlerimizi daima hatırlayıp çocuklarımıza öğretmeliyiz.
Yok artık o eski bayramlar! Ama büyükler, anneler babalar büyükanne, büyükbabalar, yaşlı akrabalar hala o eski bayramları yaşıyorlar ve bekliyorlar, bunu da göz ardı etmemek lazım. Bir gün onların yerine bizim geçeceğimiz de malum.
Cumartesi günü bayram ama içimizde bayram yok. Sınırlarımızın ötesinde çocuk ve büyükler acımasızca öldürülürken, çocuk bedenleri molozların altında can çekişirken nasıl mutlu olabiliriz, nasıl gerçek bir bayram kutlayabiliriz. Katiller farklı ama katliamlar aynı.
Coğrafyamız kan ağlarken nasıl mutlu bir bayram yazısı yazılabilir ki? Yine de Kurban Bayramı’nın İslam alemine barış, huzur ve mutluluk getirmesini dilerken, bu güzel dini bayramınızı, bize hediye edilen Kurban Bayramınızı en içten dileklerimle kutlarım.
